وبلاگ

۵ـ۲ـ۳ـ پرسش و فرضیه سوم
پرسش ۳: در صورت حرکت نکردن فاعل بند پیرو به جایگاه فاعل بند پایه در ساخت های ارتقایی و ساخت هایی که در آن ها محمول بند پایه مجهول است مشخصه های تعبیرناپذیر هستۀزمان بند پایه چگونه بازبینی می شود؟
همان طورکه در پرسش و فرضیه دوم اشاره شد، فاعل بند پیرو پس از گرفتن حالت در جایگاه خود منجمد می شود. ازاین رو، فاعل بند پیرو نمی تواند به جایگاه فاعل بند پایه حرکت کند تا مشخصه های تعبیرناپذیر هستۀ زمان بند پایه را بازبینی کند. با توجه به اصل انجماد، قائل نشدن به پوچ واژۀ پنهان باعث ساقط شدن اشتقاق جمله هایی می شود که دارای محمول هایی مانند «به نظر رسیدن»، «ممکن است» و «گفته شده است» می شود، زیرا در این نوع ساختارها مشخصه های تعبیرناپذیر هستۀ زمان بند پایه بازبینی نمی شود.
برای بازبینی مشخصه های تعبیرناپذیر هستۀ زمان بند پایه در ساختارهای یادشده، بر مبنای شرط موضوع برونی و فرضیۀ اعطای نقش تتای یکسان پوچ واژۀ پنهان در مشخص گر گروه فعلی پوسته ای درج می شود و ازآنجاکه تصریف نمی تواند مشخصۀ حرف تعریف هستۀ زمان را بازبینی کند، پوچ واژۀ پنهان به مشخص گر گروه زمان حرکت می کند.
۵ـ۲ـ۴ـ پرسش و فرضیه چهارم
چه عواملی باعث ایجاد محدودیت در حرکت فاعل بند پیرو به بند پایه می شود؟
هنگامی که فاعل بند پیرو تحت فرایند حرکت غیرموضوع به منظور مبتداسازی یا خوانش تأکیدی به جایگاهی فراتر از گروه زمان بند پایه حرکت می کند، محدودیت هایی بر آن اعمال می شود. این گروه های حرف تعریف فاعلی در حرکت غیرموضوع خود سه گره تحدید را پشت سر می گذراند. دو گره تحدید متمم نما و گروه زمان در بند پیرو و یک گره تحدید زمان در بند پایه قرار دارد. ازاین رو، این گره های تحدیدی نمی توانند رفتار متفاوت گروه های حرف تعریف فاعلی در حرکت غیرموضوع شان را تبیین کند.
در فصل چهارم نشان داده شد که نوع محمول های بند پایه از لحاظ نامفعولی، گذرا و مجهول بودن محدودیت هایی را برحرکت غیرموضوع گروه های یادشده اعمال می کند. محمول نامفعولی بند پایه حرکت غیرموضوع فاعل بند پیرو را با تظاهر پس اضافۀ «را» ایجاب می کند. درست برعکس محمول های نامفعولی، محمول های گذرای بند پایه حرکت غیرموضوع گروه های حرف تعریف فاعلی بند پیرو را با تظاهر پس اضافۀ «را» ممکن می سازد. درصورتی که محمول بند پایه مجهول باشد، از حرکت غیرموضوع فاعل بند پیرو به بند پایه با تظاهر یافتن یا تظاهر نیافتن پس اضافۀ «را» جلوگیری می شود.
۵ـ۲ـ۵ـ پیشنهادها
همان طورکه اشاره شد فاعل بند پیرو در صورت حرکت به بند پایه در جایگاهی فراتر از گروه بند پایه قرار می گیرد. ریتزی (۱۹۷۷) گروه متمم نما را به گروه های نیرو، مبتدا، کانون و خودایستا تقسیم کرده است. گروه مبتدا حاوی اطلاع نو و گروه کانون حاوی اطلاع مؤکد است. ازآنجاکه مطرح کردن اطلاع نو و کهنه بر مبنای شنونده است و نه گوینده، سؤال مطرح شده این است که آیا می توان بر مبنای تحلیل یادشده محل قرار گرفتن فاعل بند پیرو را بر فراز گروه زمان بند پایه تبیین کرد؟ و اگر این مسئله در چهارچوب برنامۀ کمینه گرا تبیین پذیر است، چه معیارهایی را می توان ارائه کرد تا محل قرار گرفتن فاعل بند پیرو در جایگاه مبتدا یا کانون مشخص شود.
کتابنامه
انوشه، مزدک (۱۳۸۷)، «ساخت جمله و فرافکن های نقش نمای آن در زبان فارسی؛ رویکردی کمینه گرا»، رسالۀ دکتری رشتۀ زبان شناسی، تهران: دانشگاه تهران.
دبیرمقدم، محمد (۱۳۸۷)، زبان شناسی نظری؛ پیدایش و تکوین دستور زایشی، ویراست دوم، تهران: سمت.
درزی، علی (۱۳۸۴)، شیوه استدلال نحوی، تهران: سمت.
درزی، علی (۱۳۸۹)، شیوه استدلال نحوی، ویراست دوم، تهران: سمت.
سورن، پیتر آ. ام. (۱۹۹۶)، تاریخ زبان شناسی، ترجمۀ علی محمد حق شناس (۱۳۸۹)، تهران: سمت.
شقاقی، ویدا (۱۳۸۶)، مبانی صرف، تهران: سمت.
طبیب زاده، امید (۱۳۸۸) «ظرفیت صفت در زبان فارسی»، مجلۀ دستور، شمارۀ۵٫
Adger, D. (2003), Core Syntax; A Minimalist Approach, Great Britain, Oxford University Press.
Alexiadou, A. and E. Anagnostopoulou (1998) “Parametrizing AGR: word order, V-movement and EPP checking” ۴۹۱-۵۳۹, Natural language and Linguistic Theory, 16 (3).
Burzio, L. (1986) Italian Syntax , Dordrecht: Reidel.
Chomsky, N. (1991) “Some notes on economy of derivation and representation”, in R. Freidin (ed), Principles and Parameters in Comparative Grammar 417-454, Cambridge, Mass.: MIT Press. .
Chomsky, N. (1995) The Minimalist Program, Cambridge, Mass.: MIT Press.
Chomsky, N. (2000) “Minimalist inquiries: the framework”, In R. Martin, D. Michaels, and J. Uriagereka, (eds), Step by Step: Essays on Minimalist Syntax in Honor of Howard Lasnik, Cambridge, Mass.: MIT Press, 89-155.
Chomsky, N.(1982) Some Concepts and Consequences of the Theory of Government and Binding. Cambridge/London: The MIT Press.
Cinque, G. (1999) Adverbs and Functional Heads, Oxford: Oxford University Press.
Haegeman, L. (1994), Government and Binding Theory, 2th edition, USA, Blackwell.
Haegeman, L. (1996) The Syntax of Negation, Cambridge: Cambridge University Press.
Hornstein, N. (2009), A Theory of Syntax; Minimal Opertaions and Universal Grammar, USA, Cambridge University Press.
Hornstein, N., J. Nunes, and K. K. Grohmann (2005) Understanding Minimalism, Cambridge:Cambridge University Press.
Hudson, R. (1992) “So-called double Object Construction and Grammatical Relations” ۲۵۱-۲۷۶٫ Language,68.
Karimi, S. (2005), A Minimalist Approach to Scrambling; Evidence from Persian, Germany, The Hague, Mouton.
Kayne, R. (1994) The Antisymmetry of Syntax, Cambridge, Mass.: MIT Press.
Larson, R. K. (1988) “On the double object construction” ۳۳۵-۳۹۱, Linguistics Inquiry 19.
Las

nik, H. (2001) “Derivation and repr
esentation”, in M. Baltin and Ch. Collins (eds), The Handbook of Contemporary Syntactic Theory ۶۲-۸۸, Oxford: Blackwell Publishers.
Poole, G. (2011), Syntactic Theory,2th edition, England, UK, Palgrave Macmillan.
Radford, A. (2006) Minimalist Syntax, Exploring the Structure of English, Cambridge: Cambridge University Press.
Radford, A. (2009), Analysing English Sentences; A Minimalist Approach, Cambridge, Cambridge University Press
Rizzi, L. (1982) Issues in Italian Syntax. Dordrecht, Foris.
Rizzi, L. (1986) Null objects in Italian and the theory of Pro ۵۰۱-۵۵۷٫ Linguistic Inquiry 17 (3).
Ura, H. (2001) “Case”, in M. Baltin and Ch. Collins (eds), The Handbook of Contemporary Syntactic Theory ۳۳۴-۳۷۳, Oxford: Blackwell Publishers.
واژه نامۀ فارسی ـ انگلیسی