وبلاگ

-کلانتری، جلیل(۱۳۷۵): مشارکت، استراتژی جدید درتوسعه،«ترجمه عبدالحسین نیک گهر»، تهران: توتیا.
– کلمن، جمیز(۱۳۷۷): بنیادهای نظریه اجتماعی«ترجمه منوچهر صبوری»، تهران: نشر نی.
– کیهانی دهنوی، مسیح الله (۱۳۸۴). بررسی عوامل موثر بر مشارکت سیاسی دانشجویان دانشگاه اصفهان.پایان نامه کارشناسی ارشد دانشگاه اصفهان.
– گن ذیر، ایرنه (۱۳۶۹): کارگردانی دگرگونی سیاسی در جهان سوم، «ترجمه احمد تدین»، تهران : سفیر.
– محسنی تبریزی، علیرضا (۱۳۷۳): «بیگانگی مانعی برای مشارکت و توسعه ملی، بررسی رابطه میان بیگانگی و مشارکت اجتماعی ـ سیاسی»، نامه پژوهش، فصلنامه تحقیقات فرهنگی، شماره یک، مرکز پژوهشهای بنیادی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
– محسنی تبریزی، علیرضا (۱۳۷۳): بررسی مجامع شورایی ائمه جماعات و معتمدین محل در مناطق شهر تهران، موسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی، دانشگاه تهران.
– محسنی، منوچهر (۱۳۷۹): بررسی آگاهیها و نگرشها و رفتارهای اجتماعی، فرهنگی در ایران، دبیرخانه شورای فرهنگ عمومی کشور.
– محسنی، منوچهر(۱۳۶۶): مقدمات جامعه شناسی، تهران، باستان. .
– مردوخی، بایزید(۱۳۷۳): مشارکت مردم در فرایند توسعه و طراحی برای سنجش میزان آن، اقتصاد کشاورزی و توسعه، شماره۶، سال دوم.
– مصفا، نسرین(۱۳۷۵): مشارکت سیاسی زنان در ایران، تهران: انتشارات وزارت امور خارجه.
– مقدس جعفری، محمد حسن و فیروز باقرزاده (۱۳۸۱): «بررسی عوامل موثر بر مشارکت فرهنگی دانشجویان دانشگاههای کرمان»، فصلنامه پژوهشگران فرهنگ ، شماره .۱
– مک فرسون، کرافورد برو (۱۳۷۶): زندگی و زمانه دموکراسی لیبرال«ترجمه مسعود پدرام»، تهران: نی.
– نیازی، محسن(۱۳۸۱): تبیین موانع مشارکت اجتماعی در شهر کاشان. پایان نامه دکتری جامعه شناسی دانشگاه اصفهان.
– هابرماس، یورگن(۱۳۸۱): بحران مشروعیت،«ترجمه جهانگیر معینی»، تهران: گام نو.
– هانتینگتون، ساموئل (۱۳۷۵): سامان سیاسی در جوامع در حال دگرگونی، « ترجمه محسن ثلاثی»،تهران، نشر علم.
– هدایتی زاده، نجف(۱۳۷۸): مشارکت سیاسی در ایران معاصر، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه باقرالعلوم.
– واینرو، مایرون و ساموئل هانتینگتون (۱۳۷۷): درک توسعه سیاسی، ترجمه و نشر پژوهشکده مطالات راهبردی.
– وثوقی، منصور و عبدالرسول هاشمی(۱۳۸۳): « روستائیان و مشارکت سیاسی در ایران: مطالعه موردی روستاهای حومه شهرستان بوشهر»، پژوهشنامه علوم انسانی، ۴۲-۴۱: ۱۸۶-۱۶۱٫
– وزارت کشور(دفتر مطالعات و تحقیقات سیاسی)(۱۳۷۸): «جموعه مقالات تخرب و توسعه سیاسی»، کتاب دوم، تهران: همشهری.
– وزارت کشور(دفتر مطالعات و تحقیقات سیاسی)(۱۳۷۸): مجموعه مقالات تخرب و توسعه سیاسی، کتاب اول، تهران: همشری.
– یوسفی، نریمان (۱۳۷۳): شکاف بین نسلها، تهران، پژوهشکده علوم انسانی و اجتماعی و جهاد دانشگاهی.
– Almond,G.A.and S.Verba.(1963).The Civic Culture, Political Attitudes and Democracy in Five Countries, Boston: Little Brown and Company.
– Beck, A.P.M. Jennings (1982): Path ways to participation. American political science review ۷۶(۲۴).
– Dahl, R.t A (1984): Modern Political Analysis . New jersey: Prentice Hall.
– Dowse, R. E and Hughes, J. A (1971): Girl, Boy and politics, British Jurnal of Sociology ۲۲٫
– Offe, C and Fuchs, S. (2002). A decline of Social Capital ? The German Case, Published in.
– Oorschot, W. Van, W
– Huntington , S .P . Jorge . J . Dominguez (1975): ” Political Development”
– Lerner , D (1958): The Passing of Traditional Society, The Free Press of Clencoe, Colliermacmillan London.
– Lipset . S . M. (1963): Political man : The Social Bases of Politice.. New York : University Press .
– Mcclosky, E .(1972). The International Encyclopedia Of The Social Sciences. New York: the Macmillan Company.
-shupe.j.r (1977): Conventional Religion and Political Participation in postwar Rural Japans, University of Texas, Arlington, 55(3).
-peterson., D.E.(1993). The political status of women in the, Arab gulf middle east journal ۳۴(۴).
– Putnam, R (2000). Bowling Alone: The Collapse and Revival of American Community. New York: Simon and Schuster.
– Turner , J. H (1998): ” The Structure of Sociological Theory, New York : wadsworth Publishing Company , (Six Edition ).
Abstract
From the beginning of human societies to the emergence and development of cities of Athens and the government – the issue of public participation in the affairs of government and statecraft today The way and how this participation has been considered by political scientists.
This study aimed to assess the political participation among students Isfahan and Najaf Abad Azad University, and to examine the relationship between social variables such as age, gender, discipline, academic level, Economic base – social, level of religiosity and the use of mass media, a sense of political efficacy, non sense of political power, and the din of political attitudes and political participation is the extent of institutional trust. This type of survey in which 755 students were studied using a suit class were selected and questionnaires were distributed among them Given the variable distribution of the pretest was conducted among students at two universities and 95 percent confidence level, sample size formula Kukran University students were 375 and 380 were students at the University of Najaf Abad.
Validity of the questionnaire has content validity. Cronbach’s alpha coefficient was calculated for independent variables (religiosity, political participation) and research dependent variables (political attitude) showed high correlations were: item internal consistency and reliability of utility in other words. Data collected using the software spss collected and were analyzed with software Lyzrl. Findings – The study shows that the average level of political participation among students of Isfahan University of Najaf Abad. The level

of political participation among student
s in terms of gender, discipli

ne and on the one hand and between variables of religion, economic status – social, mass media usage, level of institutional trust, a sense of political efficacy, strength of feeling Parents of political participation and political attitudes of the relationship means there between. While the single and married individuals, educational level and employment status of this opinion, there is no difference.
Keywords: political participation, economic status – social, religion, media, institutional trust, non sense of political power, a sense of efficacy, attitudes of parents and students.

University of Isfahan
Faculty of Literature and Humanities
Department of Social Sciences
M.A. Thesis
The Comparative Study of political participation between Students Isfahan University and najafabad Islamic azad University.
Supervisor:
Dr. Mehdi Adibi sedeh
Advisor:
Dr. Hossein Masodnia
By:
Ali Mohamadikia
May 2011

(بیان وجه اشتقاق برخی واژه ها به صوت پراکنده.)

1. پورقمی، ناصر. زبان فارسی از پراکندگی تا وحدت. تهران: گوتنبرگ، ۲۵۳۷=۱۳۵۷، ۱۲۳+بیست وسه ص.

…؛ فصل پنجم ـ قانون مندی تحول و تکامل زبان و نقش عنصر آگاه در این فرارو؛ …؛ فصل هشتم ـ تکامل زبان فارسی در مرحله کنونی؛ فصل نهم ـ آیا زبان یک جامعه تغییرپذیر است؟ دگرگونی های زبان در چه مواردی است؟؛ فصل دهم ـ سیرتکاملی زبان و مسأله زایش و آمیزش زبان؛ فصل یازدهم ـ در جستجوی فارسی سره، زبان ناب و خالص، کوشش بی ثمر؛ فصل دوازدهم ـ مسأله تضاد در زبان یک مسأله اساسی؛ فصل سیزدهم ـ بارگیری جدید واژه ها، متروک شدن برخی واژه ها، اصطلاحات و ترکیبات؛ بخش چهاردهم ـ ژارگون اشرافی در ایران، درحال و گذشته، بخش پانزدهم ـ «زبان » ناتوان تهرانی ـ مقصد همه گویش ها و نیمه زبان ها.

1. پویان، محسن. دستور در مثنوی. قزوین: طه، ۱۳۸۲، ۱۱۲ص.

بخش اول: اسم؛ بخش دوم: قید؛ بخش سوم: صفت؛ بخش چهارم: فعل؛ بخش پنجم: ضمیر؛ بخش ششم: حرف؛ بخش هفتم: جمله.

1. پیسیکوف، لازارسامویلوویچ (Peisikov, Lazar’ samoilovich). لهجه تهرانی. ترجمه محسن شجاعی. سلسله انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شماره ۴٫ تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی، نشر آثار، ۱۳۸۰، ۲۳۷ ص.

فصل یکم ـ لهجه تهرانی و پیشینه آن؛ فصل دوم ـ توصیف آوایی؛ فصل سوم ـ توصیف ساخت واژی؛ فصل چهارم ـ برخی از ویژگی های واژه سازی؛ فصل پنجم ـ یادداشت هایی درباره نحو.

1. تاوادیا، [جهانگیر]. زبان و ادبیات پهلوی. ترجمه سیف الدین نجم آبادی. تهران: [بی نا]، ۱۳۴۸، ۲۰+۲۴۹ ص.*
2. تسبیحی، محمدحسین. گویش خوانساری. راولپندی: محمدحسین تسبیحی، ۱۳۵۴، ص ۹ـ۲۸٫

بخش اول ـ قواعد دستوری گویش خوانساری: اسم؛ ضمیر؛ فعل؛ صفت؛ تلفظ.

1. تفسیری، ملیحه. بررسی دستوری ترکیبات دیوان حافظ. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی، گروه واژه گزینی، ۱۳۷۶، ۴۸ ص، (جزوه).
2. تقوی معلم، محمدعلی. زبان آرا. تهران: کتابفروشی دانش، ۱۳۱۳، ۷۹ ص.

[دستور زبان فارسی و فرانسه].*

1. تکش بیگلربیگی، علاءالدین. دستور زبان فارسی. رضاییه:[ بی نا]، ۱۳۴۴٫*
2. تمکین، لطف الله . دستور زبان. تبریز: شعاع، ۱۳۳۶، ۳+۷۶ ص.*
3. ثمره، یدالله. آواشناسی زبان فارسی: آواها و ساخت آوایی. ویراسته رضا نیلی زاده. سلسله انتشارات مرکز نشر دانشگاهی، شماره ۲۰۶؛ زبان شناسی و زبان آموزی، شماره ۱۳٫ تهران: مرکز نشر دانشگاهی، ۱۳۶۴، [دوازده]+۲۲۶ ص، مصور، جدول، کتابنامه.

بخش یک ـ ویژگی های تولیدی آواهای فارسی: فصل یکم ـ موج صوتی چیست؟، فصل دوم ـ اندام های گفتار، فصل سوم ـ آواهای زبان فارسی؛ بخش دوم ـ ویژگی های توزیعی آواهای فارسی: فصل چهارم ـ هجا.

1. جعفربگلو، ابراهیم. دستور زبان صوری و گشتاری. سلسله انتشارات نشر صدوق، شماره ۶۳٫ تهران : نشر صدوق، ۱۳۷۳، [۸۷]ص ، جدول، نمودار.

فصل ۱ـ جمله و تقسیمات آن، ساختار اساسی جمله، نقش های دستوری؛ فصل ۲ـ فعل ها و تقسیمات آن، کادر زمان فعل ها (ازمصدر رفتن)؛ فصل ۳ـ گردش صوری زمان (به وسیله نمودار منطقی)، نمای صوری اقسام کلمات؛ فصل ۴ـ اسم و تقسیمات آن؛ فصل ۵ـ صفت و تقسیمات آن، ضمیرها و تقسیمات آن، قید و تقسیمات آن، حرف ها و اقسام آن، دستور گشتاری (زایشی)، تبدیل گشتاری یک جمله به جمله های فرعی ساده؛ فصل ۶ـ تصویر صوری نهاد و گزاره و پیوستگی گشتاری اجزاء و رابطه آنها با هم.

1. جعفری، امیدعلی. پژوهشی تازه در دستور زبان فارسی. [ویرایش۲]. اصفهان: ثقفی، ۱۳۶۲، ۱۴۰ ص.

تعریف دستور زبان فارسی؛ شناخت کلمه و جمله؛ حذف فعل به قرینه؛ نهاد و گزاره؛ فعل؛ اسم؛ ضمیر؛ صفت؛ قید؛ صوت؛ حرف؛ وندها؛ نقش کلمه ها در جمله؛ حالات اسم؛ نقش های ضمیر؛ نقش های صفت بیانی؛ اقسام جمله؛ نقش جمله های پیرو؛ حذف اجزاء جمله؛ تجزیه و ترکیب.

1. جعفری زینبی، جلال الدین احمد. دستور زبان (فارسی). الله آباد: [بی نا]، ۱۹۲۴ م، حصه دوم، ۱۳۴ ص.*
2. جکسن، ویلیام. دستور زبان اوستایی. ترجمه رقیه بهزادی. تهران: فرزین، ۱۳۷۶، ص ۶۵ـ۴۹۶٫

دستور: واج شناسی؛ تصریف؛ عدد؛ ضمیر؛ صرف فعل؛ غیرصرفی ها؛ واژه سازی.

1. جواندل صومعه سرایی، نرجس. چکیده پایان نامه های زبان شناسی (۷۲ـ۱۳۴۷). تهران: کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران، ۱۳۷۳، ۵۷۴ ص، نمودار.

متن؛ نتیجه؛ کتابنامه؛ فهرست عناوین؛ فهرست اسامی؛ فهرست موضوعی؛ متن انگلیسی.

1. جهانبخش، فرهنگ، گردآورنده. تاریخ زبان فارسی. از ذبیح الله صفا و دیگران. مجموعه شناخت ادب فارسی، شماره ۳٫ تهران: جامی، ۱۳۸۳، ۲۴۰ ص.

بخش نخست: ۱ـ پیدایش زبان۲ـ زبان از نظر روانشناسی ۳ـ خانواده های زبان ها ۴ـ پراکندگی زبان های اقوام بومی ایران؛ بخش دوم ـ سیری در تاریخ زبان ها؛ بخش سوم ـ زبان ها و لهجه های ایرانی؛ بخش چهار ـ دوره های سه گانه تکامل زبان فارسی؛ بخش پنجم ـ تاریخ مختصر دستور زبان، ویژگی های دستور تاریخی زبان فارسی.

1. جهان ختک، شفقت. دستورنویسی فارسی در شبه قاره هند و پاکستان. سلسله انتشارات مرکز نشر دانشگاهی، شماره ۸۵۰؛ ادبیات فارسی، شماره ۱۹٫ تهران: مرکز نشر دانشگاهی، ۱۳۷۶، پانزده+۱۹۷٫

عنوانصفحه۵-۶-۱-بین انتظارات و ادراکات دانشجویان بر اساس بعد پاسخگویی خدمت تفاوت معنیداری وجود ندارد……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..۱۱۳۵ -۷- فرضیه های مربوط به بعد همدلی خدمت……………………………………………………………………………………………………۱۱۳۵-۷-۱-بین انتظارات و ادراکات دانشجویان بر اساس بعد همدلی خدمت تفاوت معنیداری وجود دارد………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………۱۱۳۵-۸-فرضیه های مربوط به مقایسه شکاف کیفیت خدمت برحسب جنسیت و دوره شکاف بین انتظارات و اداراکات کیفیت خدمات آموزشی دانشگاه با توجه به جنسیت دانشجویان تفاوت معنی داری وجود ندارد ……………………………..
۵-۸-۱-شکاف بین انتظارات و اداراکات کیفیت خدمات آموزشی دانشگاه با توجه به جنسیت دانشجویان تفاوت معنی داری وجود ندارد………………………………………………………………………………………………………………………………………………..۱۱۴
۱۱۴۵-۸-۲-شکاف بین انتظارات و اداراکات کیفیت خدمات آموزشی دانشگاه با توجه به دوره دانشجویان تفاوت معنی داری وجود ندارد…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..۱۱۴۵-۹-پیشنهادات پژوهش…………………………………………………………………………………………………………………………………………….۱۱۴۵-۱۰-پیشنهاد برای تحقیقات آینده…………………………………………………………………………………………………………………………

۱۱۶۵-۱۱-محدودیتهای پژوهش…………………………………………………………………………………………………………………………………….۱۱۷

فهرست منابع ومآخذ

• نیاز پور، امیرحسن ؛ بزهکاری به عادت و پیشگیری از آن؛ پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه شهید بهشتی، ۱۳۸۴٫
• ولیدی، محمد صالح؛ مسئولیت جنایی مشارکت و مساعدت در جرم، دفتر نشر «راد» چ: دوم ۱۳۷۴٫
• ولیدی، محمد صالح؛ مسئولیت جنایی، دفتر نشر «راد» چ: دوم ۱۳۷۴٫
• —–، ——؛ تکرار جرم و اقدامات تأمینی، دفتر نشر «راد» چ: اول ۱۳۸۷٫

Abstract
The study of Adaptive Security educational setting is France. Given that one of the most important concerns of the legal systems of the two countries, France, the increase in crime And crime and endanger the safety and welfare of the people With regard to the failure to prevent crime and reform criminal laws and educate offenders, despite the frequency and intensity of punishment and penal inflation, the importance of safeguarding measures and educational status of legislation in the area, it seems undeniable necessity Unlike the other safeguarding measures that punish the criminal’s fault and error are Nothing in common with criminal intent are subject. Safeguarding measures and not given to the fact that unique look to the future to prevent a repeat offense. The search for a suitable tool in order to prevent re-offense and the offense is repeated. However, these actions have social censure or penalty of not So the character is innocent of contempt In fact, the actions and performance measures to gauge commit a criminal offense Why do not you do that if it was There were no other differences between the measures and penalties So consider taking advantage of the resources and tools necessary supply of education, social rehabilitation of offenders and start a life of crime is far from healthy. The thinking seems to be that in both countries there are laws that criminalize social disease And implement measures to stop the supply is dangerous Thus restraining the actions specified time period is not justified And the lack of time as the disappearance of a dangerous offender for implementing these ends.
Keywords:
Security, education, the dangerous offender

Islamic Azad University
Dameghan Branch
A masters thesis To Get M.A Degree
Title:
Comparative study of the Iranian legal hedge France
Thesis Advisor:
Dr. Syyed Mahmood majidi
Counsulting Advisor:
Dr. behnam yusefian
By:
Syyed erfan ghaderi
Summer 2012

1. 1. – علی آبادی، عبدالحسین؛ حقوق جزایی، ج: اول، چ: چهارم تهران: فردوسی، ۱۳۸۵،ص۱۲ ↑
   2. – رهامی ، محسن ، اقدامات تأمینی و تربیتی تهران ، نشر میزان چاپ اول ، ۱۳۸۱ ،ص۴۱ ↑
   3. – نجفی ابرند آبادی، علی حسین، «کیفر شناسی نو – جرم شناسی نو، درآمدی بر سیاست جنایی مدیریتی خطر مدار»، تازه های علوم جنایی (مجموعه مقالات)، تهران، نشر میزان، چاپ اول، ۱۳۸۸، ص۹۷ ↑
   4. – نور بهار ، رضا ، زمینه حقوق جزای عمومی ، تهران ، انتشارات گنج دانش ، چاپ ششم ، ۱۳۷۸،ص۴۱ ↑
   5. -همان منبع ،ص۵۲ ↑
   6. – نجفی انرندآبادی ، علی حسین ،کیفر شناسی نو – جرم شناسی نو، درآمدی بر سیاست جنایی مدیریتی خطر مدار، ص ۹۹ ↑
   7. – غلامی، حسین، بررسی حقوقی – جرم شناختی تکرار جرم، تهران، نشر میزان، چاپ اول، ۱۳۸۲، ص۵۵ ↑
   8. – شیری، عباس، «نقد وبررسی لایحه پیشگیری از وقوع جرم» تهران، فصلنامه مطالعات پیشگیری از جرم، شماره دوم، ۱۳۸۶، ص۲۱ ↑
   9. – قاسمی، ناصر، اقدامات تأمینی و تربیتی در حقوق کیفری ایران، تهران، نشر میزان، چاپ اول، ۱۳۸۸، ص ۱۳ ↑
   10. – کی نیا، مهدی، علوم جنایی، تهران، نشر دادگستر، جلد سوم ۱۳۸۶، ص۱۶۵۲ ↑
   11. – بولک، برنارد، کیفر شناسی ـ ترجمه دکتر علی حسین نجفی ابرندآبادی، ۱۳۸۸، تهران، نشر میزان، ص ۴۶ ↑
   12. – ولیدی، محمد صالح؛ مسئولیت جنایی مشارکت و مساعدت در جرم، دفتر نشر «راد» چ: دوم ۱۳۷۴، ص۲۸ ↑
   13. -غلامی، حسین بررسی حقوقی و جرم شناختی تکرار جرم، تهران، نشر میزان، چاپ اول، ۱۳۸۲، ص۴۱ ↑
   14. – همان منبع، ص ۴۵ ↑
   15. – میر سعیدی، سید منصور؛ مسئولیت کیفری، قلمرو ارکان، ۱۳۸۳، جلد اول، چ: اول،ص۱۵ ↑

1. – کیفر شناسی نو، جرم شناسی نو، درآمدی بر سیاست جنایی مدیریتی خطر مدار» ، ص۷۱ ↑
2. – کی نیا، مهدی ،اقدامات تامینی درحقوق ایران ،ماهنامه اصلاح و تربیت ،سازمان زندان ها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور ، شماره ۷۸ مرداد ماه ۱۳۸۰،ص۲۶ ↑
3. – PISITIVISTE ↑
4. – پرادل، ژان، تاریخ اندیشه های کیفری مترجم: علی حسین نجفی ابرندآبادی، تهران انتشارات سمت، چاپ اول ۱۳۸۱ص،۷۴۱ ↑
5. – همان منبع، ص ۷۴۷ ↑
6. -دهخدا، علی اکبر، لغت نامه دهخدا، تهران نشر بوستان کتاب، ۱۳۷۹، ج ۵، ص۲۵۸ ↑
7. – میرزایی، احمد، محکومیت های کیفری مؤثر در حقوق ایران، بوشهر، انتشارات دستغیبی، چاپ اول، ۱۳۸۷، ص۱۴۱ ↑
8. -همان منبع، ص۱۴۶ ↑
9. -criminal justince system ↑
10. – retributive ↑
11. – utilitarianism ↑
12. – deontolo gical ↑
13. – just dessert ↑
14. – گلدوزیان، ایرج؛ بایسته،های حقوق جزای عمومی (۳ ـ ۲ ـ ۱)، تهران: نشر میزان، چ: سیزدهم ،۱۳۸۵،ص۴۹ ↑
15. – گلدوزیان، ایرج، حقوق جزای عمومی ایران ـ جلد دوم ،تهران نشر میزان ، چاپ پنجم،۱۳۸۳،ص۱۷۷ ↑
16. – علی آبادی، عبدالحسین؛ حقوق جزایی، جلددوم، چاپ چهارم تهران: فردوسی، ۱۳۸۵، ص۵۲
    ↑
17. – گسن، ریمون، جرم شناسی کاربردی ـ ترجمه دکتر مهدی کی نیا ـ چاپ اول ۱۳۷۰، ص۱۵۲ ↑
18. – پیکا، ژرژ، جرم شناسی، ترجمه دکتر علی حسین نجفی ابرند آبادی ـ چاپ اول ۱۳۷۰، ص۱۳۳ ↑
19. – گلدوزیان ،همان،ص۳۳۶ ↑

۴-۱- منابع قصید ه ی غدیریه ی حسان بن ثابت:
حافظ ابوعبدالله مرزبانی،در کتاب«مرقاه الشعر»به نقل و سند ابو سعید خدری می نویسد: «چون به غدیر خم رسیدیم،پیامبر گرامی منادی را امر فرمود که مردم را به نماز فرا بخواند،سپس دست علی را گرفت و فرمود:«و من کنتُ مولاه فعلیٌّ مولاه اَللّهمَّ و الِ مَن والاه و عادِ مَن عاداهُ»؛ در این هنگام حسان بن ثابت گفت:ای رسول الله اجازه می دهی درباره ی علی شعری بگویم و رسول اکرم(ص) فرمود:بگو!پس حسان گفت:
۱- یُنادِیهم یَومَ الغَدیرِ نَبیُّهم بِخُمٍّ وأَسمَعُ بالرَّسُولِ مُنادیاً
۲- فَقال:فَمَن مَولاکُم وَ نَبیُّکُم فقالوا و لم یَبدُوا هناکَ التّعامیا
۳- إلهُک مَولانا و أنتَ نبیُّنا و لم تَلقَ منّا فی الولایهِ عاصیاً
۴- فقالَلَه:قم یا عَلیُّ فإنَّنی رَضیتُکَ مِن بَعدی إماماً و هادیاً
۵- فَمَن کنتُ مولاهُ فهذا وَلیُّهُ فکونُوا لَه أَتباعَ صِدقٍ مُوالیا
۶- هُناک دَعَا اللّهُمَّ و الِ وَلیَّهُ و کُن لِلَّذی عَادَی عَلیّاً مُعادِیا
(امینی:۱۳۹۹۷ه.ق،۲/۳۴)
درمناقب آل ابیطالب در بیت دوم التعادیا به جای التعامیا،بیت سوم ولاتجدَن منّالک الیوم عاصیا وبیت پنجم فکونوا له أنصاره آمده،دربحارالانواراینطورآمده:
ویاربّ فانصُرناصِریه لنصرِهم إمام الهُدی کالبدریجلو الدیاجیا
ویاربّ فاخذُل خاذلیه وکن لهم إذاوقفوا یوم الحساب مکافیا
اولین قصیده ای که درباره ی داستان غدیر سروده شده همین شعر است و حسان در حضور بیش از صد هزار نفر جمعیت که در میانشان سخنوران و شاعران بنامی بوده و بزرگان قریشی که بدقائق سخنسرایی واقف بودند این قصیده را خواند و فصیحترین مرد عرب خود رسول اکرم(ص) بود که زینت بخش آن مجمع باشکوه بود و شاعر را تصدیق فرمود و مورد عنایت و لطف خود قرار داد که چه نیکو این حادثه را به شعر در آوردی و فرمود:«لا تزال یا حسانُ مُؤیَّداً برُوح القُدُس ما نَصَرتَنا بِلسانِک»
قدیمی ترین کتابی که این شعر را نقل نموده است،کتاب سلیم بن قیس هلالی است که از تابعین بوده است مردی موثق و مورد اعتماد علمی شیعه و سنی می باشد.همچنین عده ی قابل توجهی از علماء اسلام این قصیده را روایت نمودند.از حافظانی که این شعر را روایت نموده اند یکی همین حافظ ابوعبدالله مرزبانی است که شرحش گذشت،دیگری اخطب خطبا،خوارزمی مالکی است که در کتاب «المناقب»صفحه ۸۰ اشعار مذکور را نقل می کند و از بزرگان شیعه نیز علامه مجلسی در جلد ۳۷ صفحه ۱۱۲ کتاب«بحارالانوار»اشعار مزبور را نقل کرده است.اما محقق ارجمند ملا محسن فیض کاشانی در صفحه ۱۴۲«علم الیقین»به نقل از کتاب«إلتهاب نیران الأحزان»اشعار حسان را اینگونه نقل می کند:
۱- یُنادِیهم یَومَ الغَدیرِ نَبیُّهم بِخُمٍّ وأَسمعُ بالنَّبیٍّ مُنادیا
۲- و قد جاءَهُ جبرییلُ عَن أمرِ ربّه بأنّک معصومٌ فلاتکُ وانیا
۳- و بَلِّغهم ما أَنزلَ اللهُ ربُّهم الیک و لا تخشَ هُناکَ الاُ عادیا
۴- فقامَ به إذ ذاک رافَع کفِّه بِکفِّ علیٍّ مُعلِنُ الصَّوتِ عالِیا
۵- فقال :فَمَن مَولاکم و ولیّکم فقالوا و لم یَبدوا هُناکَ تعامیا
۶- إلهُک مَولا نا و أَنتَ ولیُّنا ولَن تَجِدَن فینالَکَ الیَومَ عاصیا
۷- فقالَ له:قُم یا علیٌٍّ؟فإنَّنی رضیتُک من بعدی إماماً و هادیاً
۸- فمن کنتُ مَولاه فَهذا ولیُّهُ فکونوا له أَنصارَ صِدقٍ مُوالیا
۹- هُناک دَعا اللّهمّ؟والِ ولیَّه و کن لِلّذی عادَی علیاً مُعادیا
۱۰- فَیاربّ؟أُنصُر ناصِرِیه لنَصرِهم إمامُ هُدی کالبَدرِ یحلُو الدّیاجیا
(امینی:۱۳۹۷ه ق،۲/۳۹۲)
ابن صباغ مالکی در«الفصول المهمه» صفحه ۲۲ و گنجی شافعی در کتاب«کفایه»صفحه ۲۱ و دیگران اشعار حسان را با اضافات نقل کرده اند که این چند بیت است:
و کان علیٌّ أَرمَدَ العَینَ یَبتَغی دواءً فلمّا لم یُحسَّ مُداویا
شَفاهُ رسولُ اللهِ منه بتفلهٍ فَبُورِکَ مَرقیّاً و بورِکَ راقیا
فقال:سَأُعطِی الرّایهَ الیَومَ ضارباً کَمِیّاً مُحبّاً لِلرَّسولِ مُوالیا
یُحبُّ إلَهی والإلُه یُحبُّه به یَفتَحُ اللهُ الحُصُونَ الاُوابیا
فَخَصَ بها دونَ البَریّهِ کلّها عَلیّاً و سَماهُ الوَزیرَ المُؤاخیا(امینی:۱۳۹۷ه ق،۲/۴۰)
۴-۲ شعرهای مدحی حذف شده درباره امام علی از دیوان حسان
در دیوان حسان حذف منحصر و محصور به غدیریه نیست بلکه تمام مدائح علوی در دیوان را شامل می شود.اینجاست که دستهای امین!! شناخته می شود،دستهای خیانتکاری که به سوی دیوان حسان دراز گشت ودیوان او را چون دیوان های دیگر که شامل مدایح و فضائل درباره ی ائمه(ع) بود مورد تحریف قرار داد و حتی خاطرات پسندیده ی اصحاب ایشان را حذف نمود. (همان:۲/۴۱)
ـ در زمان خلافت ابوبکر روزی عمرو عاص بر انصار وارد شد و به تحریک قریش،زبان به نکوهش انصار گشود چرا که آنان پس ازجریان سقیفه از ابوبکر دوری گزیده و جانب امام علی(ع) را گرفته بودند،امام علی(ع) از این قضیه مطلع شد وخشمناک به مسجد رفت و از انصار به نیکی یاد کرد و گفتار عمرو عاص را رد نمود.
انصار از این جریان خوشحال شدند و گفتند:«با سخنی که علی درباره ی ما فرمود از هیچ سخنی باک نداریم.»انصار به نزد حسان رفتند و از او خواستند که جواب قریش را بگوید.و خزیمه بن ثابت نیز به حسان گفت:«از علی و خاندانش یاد کن که ترا از هر چیز کفایت کند.»واو چنین سرود:
جَزی الله خَیراً والجَزاءُ بِکفِّه أبا حَسَنٍ عَنّا و مَن کَأبی حَسَن؟
سَبَقَت قُریشاً بالّذی أَنتَ

أَهلُه فَصدرُک مشروح
ٌ و قلبُک مُمتَحَن
ثَمنَّت رجالٌ من قُریشٍ اَعِرَّهٌ مکانکَ هیهاتَ الهُزالُ مِنَ السَّمن[۸۷]
و أنتَ مِنَ الإسلامِ فی کُلِّ مَنزِلٍ بِمنزلَهِ الدَّلوِ البَطینِ مِنَ الرَّسَن[۸۸]
غَضِبتَ لَنا إذ قالَ عمرٌ و بِخَصلَهٍ أَماتَ بها التّقوی و أَحییًَ بِها الإجِن[۸۹]
وکُنتُ المُرَجّی مِن لُؤَیِّ بنِ غالبٍ لَما کان مِنه والَّذی بعدُ لَم تکُن
حَفِظتَ رسولَ اللهِ فینا وَعَهدُه إلیکَ و مَن أولَی به مِنک مَن و مَن
أَلَستَ أخاهُ فی الهُدَی و وَصیَّه وأعلمَ فِهرٍ بالکتاب و بالسُّنن
فَحَقُکَ ما دامَت بنَجدٍ وشیجهٌ[۹۰] عَظیمٌ علینا ثُمَّ بَعدُ عَلَی الیَمن
(امینی:۱۳۹۷ه ق،۲/۴۲)
شرح ابیات:
۱- در بیت دوم جمله«فصدرُک مشروحٌ»به آیه ی«أفمن شرح اللهُ صدرَهُ للإسلام فهو علی نورٍ ربّه»(زمر،۲۳)یعنی«آیا کسی که خدا سینه اش را برای اسلام گشاده است و بر فراز مرکبی از نور الهی قرار گرفته(همچون کوردلان گمراه است؟!)»اشاره داردو جمله ی«قلبک ممتحن»به این حدیث نبوی درباره ی امیرالمومنین اشاره دارد که فرمود:«إنّه إمتحن الله قلبه بالایمان»[۹۱].
۲- مصراع اول بیت هشتم به حدیث برادری علی(ع) با پیامبر(ص) و حدیث«وصایت»حضرت اشاره دارد و این دو حدیث به اندازه ای مشهور و متواتر است که آن ها را در اغلب مسانید حفاظ و بزرگان می توان یافت.و جملۀ«اعلم فهر بالکتاب و بالسنن»اشاره به روایاتی است که درباره ی علم علی(ع) به کتاب و سنت،وارد شده است:«أَعلَم أُمَّتی مِن بَعدی علیُّ بن أبی طالب»[۹۲]و«أَعلَمُ أمّتی بالسُّنَّهِ و القضاءِ بَعدی علیٌّ بن أبی طالبٍ»[۹۳]
أَنزلَ اللهُ والکتابُ العزیزُ فی عَلِیٍّ وفی الوَلیدِ قُرانا
فَتبوأ الولیدُ مِن ذاک فسقاً و علیٌّ مُبَوَّاُ إیمانا
لیسَ من کانَ مُؤمناً عَرَفَ اللهَ کمن کانَ فاسقاً خَوّانا[۹۴]
فعلیٌّ یَلقی لَدَی اللهِ عِزّاً و ولیدٌ یَلفَی هناکَ هَوانا[۹۵]