وبلاگ

-نظرخواهی از مدیران تعاونی ها
-مصاحبه با اعضای تعاونی ها
الف-ایجاد آگاهی ب- سواد ج- تبلیغ د- استفاده از قشر جوان ه- بازدید و نظارت
-نظرخواهی از متخصصان و کارشناسان و متولیان امور تعاونی
-تشکیل جلسات تبادل نظر در تعاونی ها
الف- تشکیل جلسات صرفاً آموزشی
ب-حضور مسئولین آموزشی در مجامع عمومی تعاونیها
-تشکیل شورای آموزشی
-سنجش نیازهای آموزشی از طریق رسانه های گروهی
-تشخیص مسئولین آموزش در ادارات تعاون
(سلیمانی سوچلمایی،۱۳۷۶).
اعضا و کارکنان تعاونی برای کسب موفقیت و دستیابی به بهره وری سازمانی در درجه اول باید خود را به درجه ای از آگاهی و شناخت برسانند به همین منظور طرح ارزیابی از سطح آگاهی اعضا و ارکان تعاونی باید مبتنی بر عوامل زیر باشد:
۱-آگاهی از اصول (تعاون) ۲-آگاهی از ارزش ها۳-آگاهی از اهداف تعاونی ها۴-تمایز آشکار بین اصول و ارزش ها۵-آگاهی از نحوه مالکیت (تعاون) ۶-آگاهی از میزان دخالت دولت۷-(میزان) آشنایی فردی برای عضو شدن۸-مطالعه اساسنامه ها۹-مطالعه مجلات تعاونی۱۰-مطالعه کتاب، بروشور و جزوات تعاون۱۱-انتشار مطالب آموزشی۱۲-تعاون به عنوان نهضتی فراگیر۱۳-نقش و اهمیتی که به وسایل ارتباط جمعی داده می شود.
۲-۲۴روش آموزش (شیوه آموزش تعاون)
شیوه ها و راه های مختلف آموزشی و چگونگی برنامه ریزی برای آموزش اعضا تعاونی به شرح ذیل می باشد (ماشیما،۱۳۷۹). روش های برگزیده آموزشی:
اطلاعات تعاونی برای خودآموزی – فعالیت های تبلیغاتی- سخنرانی و گفتگو – پرسش و پاسخ – برگزاری نشست ها – بحث های گروهی – دوره های مطالعاتی- برگزاری نمایشگاه – برنامه های نمایشی- بازدیدهای مطالعاتی- انجام امور تجاری – برگزاری سمینار و کارگاه های آموزشی (همان منبع)
۲-۲۵راهکارها و رویکردهای ویژه در توسعه و تقویت ترویج تعاون
همانطور که بیان گردید ترویج به عنوان یک شیوه آموزشی غیررسمی در تمامی علوم انسانی و علومی که به نوعی با انسان سروکار دارند جایگاه خود را یافته است. در تمامی مؤسسات دولتی که به نوعی با آموزش سروکار دارند معضل نیروی انسانی ماهر و بودجه از مسایل عمده در فعالیت های ترویجی محسوب می شود. در هر حال تعدادی از کارشناسان علوم تربیتی و آموزشی، آموزش را یک فرایند هزینه بر و دیر بازده می دانند. امروزه در کلیه فعالیت ها با بکارگیری شیوه ها و روش های جدید در جهت کاهش هزینه ها و تأمین سود سریعتر گام بر می دارند. از جمله این رویکردها در ترویج تعاون عبارتند از:

• بکارگیری ترویج خصوصی
• بهره گیری از طرح هایی مانند سرباز مروج تعاون
• فعال سازی اتحادیه های تعاونی و اتاق های تعاون در بخش آموزش و ترویج
• فعال سازی تعاونی ها در امر آموزش و ترویج
• تشکیل و توسعه تعاونی های آموزشی و ترویجی
• توسعه همکاری با دستگاه های اجرایی و بهره گیری از مشارکت ایشان
• توسعه نمایشگاه های ترویجی تعاون
• فعال سازی کلیه کارشناسان بخش تعاون در امر ترویج
• مشارکت فعال با صدا و سیما
• بهره گیری مؤثر و مناسب از فناوری های جدید مانند اینترنت و لوح فشرده
• استفاده از شیوه های تشویقی در تعاونی ها
• معرفی تعاونی های الگو و موفق با روش ها و شیوهای مناسب ترویجی

(پاتیش کومار، ۱۳۸۰) از نظریه پردازان تعاون، انجام برنامه های ترویجی در شرکت های تعاونی را متناسب با شرایط و ملزوماتی می داند و در همین ارتباط موارد زیر را به عنوان راهبردهای آموزشی و ترویجی شرکت های تعاونی مطرح می کند:
۱-رویکرد آموزشی باید کاملاً در ارتباط با منابع قابل دسترسی باشد. گردانندگان سیستم آموزش تعاون باید بدانند هزینه آموزش های نوین بسیار بالاست.
۲-باید بر آموزش کارکنان در زمینه موقعیت تاریخی تعاون تأکید شود تا توسعه سازمان های تعاونی، اصول و مفاهیم آن، امکانات بالقوه تعاونی ها به عنوان ابزاری برای تأمین عدالت اقتصادی_ اجتماعی، اهمیت تعاونی ها و … تلقی گردد.
۳-اصول تعاون و ارزش های تعاونی نباید در سطح بحث های نظری باقی بمانند و مؤسسات آموزشی باید آنها را در جلسات آموزشی خود بگنجانند یا جلسات ویژه ای برای آموزش اصول و ارزش های تعاونی برگزار نمایند.
۴-ماهیت و میزان دخالت دولت، عاملی تعیین کننده و تأثیرگذار بر فعالیت های تعاونی هاست. پیشنهاد می شود نقش دولت ها محدود به ارائه حمایت های مالی و آگاه نمودن مردم شود. بهتر است تعاونی ها بر اساس دموکراسی و مقتضیات منابع انسانی اداره شوند.
۵-داوطلبانی که شرایط لازم برای ورود به مراکز آموزشی را ندارند، نباید در کلاسها حضور پیدا کنند.
۶-برای ترغیب کارکنان به حضور در دوره های آموزشی، تعاونی ها باید انگیزه های مادی برای آنان ایجاد نمایند.
۷-مدیریت آموزش گیرندگان وظیفه ای دشوار است. زیرا آنها نقش مهمی در سازمانهای خود ایفا می کنند که بدون آن، دوره های آموزشی کامل نخواهد بود. آموزش گیرندگان باید با کمال دقت و ظرافت انتخاب شوند. کافی نیست که داوطلبان دارای شرایط لازم تحصیلات دانشگاهی باشند، بایستی توانایی انجام تحقیقات دانشگاهی، یادگیری مباحث کلاس و تحقیقات عملی را دارا بوده و مهمتر از همه به تعاونی ها و فعالیت های تعاونی واقعاً علاقمند باشند.
۸-رویکردی مدون برای تأیید داوطلبان وجود ندارد. افرادی که نیاز چندانی به آموزش ندارند، بیش از سایر افراد نباید به دوره های آموزشی به این دوره ها اعزام شوند زیرا از گروه های مورد نظر در آموزش محروم می شوند.
۹-برای توسعه فعالیت های آموزشی و حرفه آموزی، تعاونی های بزرگ باید کتابخانه ای ویژه خود دایر نمایند. وجود یک کتابخانه داخلی به تعاونی ها کمک خواهد کرد تا کارکنان خود را با آخرین دستاوردها در زمینه های مورد نظر آشنا سازند.
۱۰-مؤسساتی نظیر ICA و JTC ها باید از برگزاری دوره های ماهیتاً تکراری جلوگیری نمود و دوره های آموزشی را به هنگام سازند. تغییر در رویکردها مهمترین نیاز آنان می باشد.
۱۱-مراکز کوچک حرفه آموزی JTC هنوز از شیوه های آموزشی سنتی تبعیت می کنند. استفاده از شیوه های مطلوب برای شرکت کنندگان می تواند اثربخشی دوره ها را افزایش دهد و تغییر در میزان دانش مهارت و نگرش شرکت کنندگان را تسهیل نماید.
۱۲-تجهیز مراکز حرفه آموزی زمینه های تخصصی ویژه، مناسب به نظر می رسد.
۱۳-مراکز حرفه آموزی باید روابط خود را با مؤسسات مدیریت تعاونی (ICMs) افزایش دهند و (ICMs)ها نیز ارتباط مؤثرتری با مؤسسات مالی برقرار نمایند. (پاتیش کومار، ترجمه: بیات،۱۳۸۰)
نظر به اینکه برنامه های آموزشی انجام یافته در قالب شرکت های تعاونی در زمره آموزش های بزرگسالان محسوب می شود لحاظ شاخص های آموزش بزرگسالان در روند اجرای فعالیت های آموزشی در شرکت های تعاونی قرین موفقیت می کند. تعدادی از شاخص های مورد نظر در آموزش بزرگسالان شامل موارد زیر است:
۱-غیررسمی بودن۲-آموزش علمی و اجرایی۳-مربوط بودن به فعالیت ها و شغل کارآموز۴-روندی برای خودسازی۵-فراگیری مستمر و پایدار در تمام عمر
به طور کلی، آموزش اعضای تعاونی شامل موارد زیر است:
۱-دانش تعاونی۲-اشتغال اعضا یا فعال نمودن آنان۳-فعالیتهای جاری و در حال برنامه ریزی تعاونی۴-مدیریت بازرگانی تعاونی۵-نقش تعاونی ۶-مشارکت اعضا ۷-تربیت افراد جهت رهبری در تعاونی و آموزش بزرگسالان۸-آگاهی از سیاستها و دستورالعملها، قوانین و مقررات دولتی ۹-نقش تعاونی ها در توسعه اقتصادی و اجتماعی (ماشیما، ترجمه اکبری: ۱۳۷۹)
علاوه در نظر گرفتن موارد بالا، نکته های زیر را از لازمه های آموزش نظام مند در شرکت های تعاونی برمی شمرد:
۱-آغاز برنامه آموزشی متناسب با سطح اطلاعات مبتدیان۲-ایجاد ارتباط بین یافته های جدید و قدیم۳-انطباق روند آموزش با توان فراگیران۴-انتخاب مناسب ترین زمان برای یادگیری۵-پرمحتوا بودن برنامه های آموزشی و جلب نظر سریع و صریح فراگیران به نکات اصلی آموزش۶-فراهم کردن زمینه اجرای موارد آموخته شده۷-رضایت از روند یادگیری۸-ارزیابی و مرور مداوم مطالب آموزشی ۹-تقدیر از موفقیت ها۱۰-ایجاد جو دوستانه و صمیمی (ماشیما،۱۳۷۹ ترجمه: اکبری)