۳٫ او را متوجه پیامد رفتارش کنید، وقتی مرز بین خشم و پرخاشگری را مشخص نمودید، برایش روشن کنید که در صورت ادامه پرخاشگری با چه نتایج و پیامدهایی روبه رو خواهد بود.
۴٫همدلی کنید، اگر با به کارگیری فنون مذکور، فرد پرخاشگر کمی آرام شد و رفتارهای پرخاشگرانۀ خود را کنار گذاشت، بهتر است با او احساس همدلی کنید یعنی خود را به جای او بگذارید و سعی کنید از دریچۀ نگاه او به مسائل نگاه کنید برای این کار بهتر است از جملاتی مانند حق با توست و متوجهم، می فهمم استفاده کنید. پس از همدلی با فرد خشمگین مطمئن شوید که به اندازۀ، کافی آرام شده است تا بتوانید به کمک فن پرس وجو دلایل خشمگین شدن او را جویا شوید، بی تردید پاسخ مناسبی خواهد داد.
۵٫ تشریک مساعی کنید، در نهایت باید به فرد پرخاشگر نشان دهید که با اوهمراه هستید و می خواهید تا جایی که در توان دارید به او کمک کنید. ممکن است نتوانید به اندازۀ کافی مفید باشید؛ اما بیان اشتراک مساعی برای حل مشکلی که طرف مقابل را تا این حد خشمگین کرده شیوه ای بسیار مفید و مؤثراست.
راهکارهای پیشگیری و مقابله با ضرب و جرح
اگرچه در ارائۀ راه حل های پیشگیری از خشونت و ضرب و جرح مشکلی درمیان نیست؛ ولی این راه حل ها غالباً اطمینان بخش نیستند . زیرا تحقیقاتی که میزان تأثیر این پیشنهادها را تأیید کنند، یا در دست نیستند و یا چندان جدی نیستند. با این حال در این قسمت راهکارهای کنترل خشونت و پیشگیری از ضرب و جرح مطرح می شود. برای سهولت تعلیم و تعلم، راهکارها به سه گروه تقسیم شده اند . بدیهی است ارائۀ مجموعۀ متنوعی از راهکارها، مهر تأییدی برپیچیدگی موضوع و چندساحتی بودن مسئله می باشد.

۱٫راهکارهای تأییدی و امضایی

الف. راهکارهای ایجابی
۱٫ارشاد و انذار کارکنانی که پیشینۀ ضرب و جرح دارند یا اخباری پیرامون بدرفتاری آنان با مردم و متهمان مطرح شده است.
۲٫تشویق فرماندهان و کارکنانی که با متهمان و ارباب رجوع رفتار شایسته و کرامت آمیز داشته اند.
۳٫افزایش حساسیت فرماندهان و مدیران دربارۀ مجرمانه بودن ضرب و جرح؛
۴٫تقویت سیستم ارتباط مستقیم مردم با ناجا (۱۹۷) جهت اعلام انتقادات، شکایات و نظارت های مدنی؛
۵٫تعامل مؤثر و سازنده با مقامات قضایی در معاضدت قضایی از کارکنانی که هدف ضرب و جرح متعرضان قرار گرفته اند.
۶٫توجه جدّی به افزایش آمار ضرب و جرح رده ها و انتقادات و شکایات مردمی به صورت فصلی با تجزیه و تحلیل و تغییر تاکتیک جهت کاهش و کنترل آمار.
ب. راهکارهای سلبی
۱٫به کار نگرفتن افراد پرخاشگر و بدرفتار در مشاغل حساس که با مردم سروکار دارند.
۲٫جا به جایی کارکنان خاطی.
۳٫توبیخ و تذکر به فرماندهانی که زیرمجموعۀ آنان مرتکب ضرب و جرح شده اند یا احیاناً زمینه اشاعۀ بدرفتاری را بین کارکنان خود فراهم نموده اند یا در برابر ضرب و جرح ایشان بی اعتنا هستند.
۴٫رسیدگی سریع و قاطع به پروندۀ مرتکبان ضرب و جرح در کمیسیون های مربوطه؛
۵٫قرائت برخورد سازمانی و قانونی مرتکبان ضرب و جرح در مراسم عمومی و صبحگاه ها؛
۶٫ تصویر عواقب کیفری رفتارهای خشونت آمیز برای ضاربان.
ج. راهکارهای تکمیلی و اصلاحی
۱٫استفاده از روش های کشف علمی جرایم؛
۲٫تأمین و توسعۀ تجهیزات آزمایشگاهی و فنی کشف جرم؛
۳٫تعیین فرد ناظر بر بازجویی (به صورت مستقیم و آشکار) و نظارت از طریق سیستم مانیتورینگ (به صورت غیرمستقیم و غیرآشکار)؛
۴٫ارتقای تخصصی روش های بازجویی؛
۵٫افزایش دانش حقوقی و قانونی کارکنان در قبال متهمان و شهروندان؛
۶٫استانداردسازی رفتار کارکنان با متهمان و ارباب رجوع؛
۷٫اولویت بندی پرونده ها در رسیدگی؛
۸٫تجهیز اتاق های بازجویی، بازداشت گاه ها و تحت نظرگاه ها به دوربین های مداربسته و تجهیزات صوتی و تصویری؛
۹٫استمرار بازدیدهای تخصصی برنامه ای و ناگهانی (از بازداشت گاه ها وتحت نظرگاه ها بر اساس فهرست دستورالعمل رعایت حقوق قانونی و شهروندی) متهمان؛
۱۰٫ارتقای آستانۀ تحمل و مقاومت مأموران در مقابل تحریکات متهمان؛
۱۱٫آموزش همگانی شهروندان درخصوص وظایف و اختیارات پلیس در برخورد با جرایم مشهود و مواجهه با متهمان.
د. راهکارهای تأسیسی و ایجادی
۱٫تعیین صلاحیت روانی کارکنان به تشخیص متخصصان بهداری؛
۲٫تهیه و ابلاغ دستورالعمل رعایت حقوق قانونی و شهروندی متهمان؛
۳٫بهبود روش ها و سیستمی کردن اقدامات با هدف کاهش نقاط تماس کارکنان با مردم؛
۴٫تعریف و تشکیل کمیتۀ حقوق شهروندی و تصمیم گیری راهبردی در سطح ناجا؛
۵٫بازنگری در شاخص های کشف جرم متناسب با واقعیت های موجود جامعه و مقدورات سازمانی؛
۶٫تدوین منشور اخلاقی کارکنان به خصوص پلیس های تخصصی؛
۷٫افزایش مهارت های فنی و حرفه ای کارکنان از طریق آموزش های تخصصی؛
۸٫پیش بینی آسیب پذیری های کارکنان قبل، حین و بعد از اجرای طرح های انتظامی و اجتماعی؛
۹٫تهیۀ دفتر ثبت وضعیت جسمی و روانی متهمان به هنگام تحویل و تحوّل به خصوص هنگامی که متهم ادعای ضرب و جرح دارد و بررسی وضعیت جسمی وی توسط پزشک متخصص الزامی است.
۱۰٫تهیه و ابلاغ ساختار و جداول نیروی انسانی، تجهیزات و اقلام آمادی بازداشت گاه ها و تحت نظرگاه ها؛
۱۱٫تأمین نیروی انسانی بازداشت گاه ها حداقل تا سقف ۸۰ درصد؛
۱۲٫احتساب مشاغل بازداشت گاه ها به عنوان مشاغل سخت و اعطای امتیازات و مزایای مربوطه؛
۱۳٫ارائۀ خط مشی های سازمانی[۶] درخصوص استفاده از قدرت (خط مشی سازمانی ممکن است قبل از اینکه مأمور اعمال قدرت کند و شهروندان یا خود او را در خطر قرار دهد،کارکنان را راهنمایی و کمک نماید. مثلاً «از مأموران انتظار می رود تا قبل از هرگونه توسل به زور، همۀ گزینه های منطقی دیگر را به کار گیرند» یا «مأموران نباید به خودروهای در حین حرکت یا سرنشین هایشان شلیک کنند؛ مگر اینکه سرنشینان در حال استفاده از سلاح کشنده علیه مأموران یا افراد حاضر دیگر باشند.»
۱۴٫عدم گزینش و استخدام داوطلبان پرخاشگر و دارای روحیۀ تهاجمی به عنوان پلیس. (اجرای تست های MMPI در بدو استخدام و سایر آزمایش های روانی نظیر استفاده از دستگاه دروغ سنج چه بسا در این راستا مددکار باشد.)
۱۵٫طراحی سیستم هشداردهنده و مداخله از آن طریق (مثلاً زیرسیستم جرایم بازرسی کل ناجا باید این قابلیت را داشته باشد که افراد مشکل ساز وآسیب رسان را شناسایی کنند.)
۱۶٫بازبینی روش ها و بررسی تصمیم ها در محیط اعمال خشونت با نگاه آموزشی واصلاح فرایندها.